Hoe ziet de behandeling van SLE eruit?
De meeste klachten van SLE komen door de ontstekingen. Daarom heeft de behandeling als doel de ontstekingen te verminderen en het afweersysteem rustig te krijgen. Vier groepen medicijnen worden wereldwijd gebruikt om jongeren met SLE te behandelen:
- Niet steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), bijvoorbeeld ibuprofen, naproxen of diclofenac. Deze medicijnen werken zowel ontstekingsremmend als pijnstillend. Ze worden meestal kortdurend voorgeschreven bij gewrichtspijn of andere pijnklachten.
Voor meer informatie verwijzen we u naar onze patiënteninformatie over NSAID’s.
- Corticosteroïden zoals prednison worden gebruikt om ontstekingen te remmen en de activiteit van het afweersysteem te onderdrukken. Om de ziekte in het begin onder controle te krijgen is het vaak nodig dagelijks prednison te gebruiken en soms eerst in een hogere dosis via een infuus.
Voor meer informatie verwijzen we u naar onze patiënteninformatie over corticosteroïden.
- Andere afweeronderdrukkende en ontstekingsremmende medicijnen. Hieronder vallen o.a.: hydroxychloroquine (Plaquenil®, van oorsprong is dit een anti-malariamiddel), mycofenolaat mofetil (Cellcept®), azathioprine (Imuran®) en cyclofosfamide (Endoxan®).
Deze medicijnen worden gebruikt als met prednison de SLE niet onder controle kan worden gehouden, als prednison te veel bijwerkingen geeft of als de combinatie van beide medicijnen een beter resultaat zal opleveren dan het gebruik van alleen prednison.
Voor meer informatie verwijzen we u naar onze patiënteninformatie over deze afweeronderdrukkende medicatie.
- Biologicals (bijvoorbeeld rituximab of belimumab): dit zijn medicijnen die lijken op lichaamseigen stoffen en één specifiek onderdeel van het afweersysteem remmen.
